Dağlar Beni Çağırıyor

DAĞLAR BENİ ÇAĞIRIYOR Sıkmaya başladı şehir Dağlar beni çağırıyor Havalar sanki bir zehir Dağlar beni çağırıyor Mağaradan gözlemişim Soğuk suyun içmemişim Kayaları özlemişim Dağlar beni çağırıyor Sokak caddeler kokuyor İnsanları kin kusuyor Aydın korkuyor susuyor Dağlar beni çağırıyor Siyasette her şey para Açıyor insanda yara Cahiller kıyar canlara Dağlar beni çağırıyor Yobazlar var çirkef saçar Para için etek açar Şeyhleri havada uçar Dağlar beni çağırıyor Kimisi tatile daldı Kimisi yollarda kaldı Arkadaşla dost azaldı Dağlar beni çağırıyor Kalabalık o kadar çok Sohbet edecek kimse yok Kok ormanım bağım sen kok Dağlar beni çağırıyor Böyle oldu doğaçlama Yolcuyum Pazar akşama Gel Leyli beni taşlama Dağlar beni çağırıyor Süleyman'dır bazen şaşar Dostlar için belden aşar Dostluk bağlarını yaşar Dağlar beni çağırıyor Süleyman ÖZEROL  Ankara, 17 Haziran 2016 (c) Süleyman ÖZEROL: Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.